3 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
265
artykuł naukowy
Kosmetologia Estetyczna
N
•
aloeniny
–
glikozydowe pochodne a-pironu. Wykazują one
właściwości przeciwgrzybicze wobec
Aspergillus niger
,
Clo-
dosporium herbarum
,
Fusarium moniliforme
[10];
•
pochodne chromonu
– obecne w postaci C-glikozylopochod-
nych i ich estrów o dość silnych właściwościach antyoksy-
dacyjnych, porównywalnych do a-tokoferolu [11] i pochła-
niających promieniowanie ultrafioletowe. Wykazują one
maksimum absorpcji w zakresie promieniowania UVB. Jed-
nak aby spełniały funkcję fotoochronną, powinny być użyte
w stężeniu nie mniejszym niż 10% [12];
•
polisacharydy
– są głównym składnikiem miąższu aloesowe-
go. Te naturalne polimery cukrów prostych tworzą zawiesinę
koloidalną, której właściwości zależą od składu, pH, wielkości
i stopnia rozproszenia cząsteczek koloidalnych oraz ich ładunku
elektrycznego. Polisacharydy wykazują właściwości odtruwa-
jące i przeczyszczające, buforują działanie kwasów i zasad [13],
aktywują komponent C3 surowicy ludzkiej, który pobudza lim-
focyty B do produkcji przeciwciał, indukują opsoniny surowicy
krwi usprawniające proces pochłaniania bakterii przez leuko-
cyty [14] oraz stymulują przebiegmitozy limfocytów. Wskazano,
że wyodrębniony acemannan jest prawdopodobnie głównym
aktywnym składnikiem frakcji polisacharydowej [15].
|
|
ZASTOSOWANIE MIĄŻSZU ALOESOWEGO
WKOSMETOLOGII
Działanie kosmetologiczne żelu aloesowego związane jest
przede wszystkim z obecnością polisacharydów. Związki te
obecne są w skórze człowieka. Stanowią barierę ochronną na-
skórka związaną z integralnością białek i struktur lipidowych
korneocytów, stanowiąc swoiste spoiwo międzykomórkowe.
Jako składniki różnych postaci farmaceutycznych tworzą
koloidy ochronne o działaniu osłaniającym i łagodzącym po-
drażnienia skóry, a także zmiękczającym. Ułatwiając wiązanie
wody w skórze, zapobiegają jej przesuszaniu.
Wygląd skóry i włosów jest odzwierciedleniem stanu zdro-
wia. Łączna powierzchnia skóry dochodzi do 2 m
2
, stanowi
jedną z najbardziej rozległych tkanek naszego organizmu.
Skóra jest niezwykle istotnym narządem, spełnia rolę powłoki
ochronnej, narządu wydzielniczego i narządu czucia, a także
regulatora ciepła. Większość chorób skórnych spowodowana
jest zaburzeniami metabolizmu. Poprzez ćwiczenia powodują-
ce obfite pocenie, zioła lecznicze lub saunę można przyspieszyć
wydalanie toksyn przez skórę [16].
Wraz z wiekiem zdolności skóry do samogojenia się i walki
z infekcjami słabną. Teoria immunologiczna tłumaczy proces
starzenia się skóry, który związany jest z osłabieniem pracy
układu odpornościowego człowieka. Proces starzenia przyspie-
szyć mogą dodatkowo czynniki zewnętrzne, w tym m.in. nad-
mierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne. Liczne bada-
nia farmakologiczne prowadzone w ostatnich latach wskazują
na wpływ polisacharydów na skórę i jej funkcję jako narządu
immunologicznie aktywnego [17]. W reakcjach odpornościo-
wych skóry biorą udział komórki immunologicznie kompetentne,
mianowicie komórki Langerhansa i makrofagi, które choć poło-
żone w głębszych warstwach skóry, łączą się z najbardziej we-
wnętrzną warstwą naskórka poprzez liczne wypustki i w ten
sposób są eksponowane dla substancji znajdujących się na jej po-
wierzchni. Aktywacja komórek Langerhansa przez polisacha-
rydy inicjuje procesy immunologiczne i wyzwala mechanizmy
naprawcze w przypadku skóry uszkodzonej. Pobudzone ma-
krofagi i komórki Langerhansa produkują cytokiny zawierające
szereg substancji wspomagających procesy naprawcze w skórze,
zapobiegając równocześnie zainfekowaniu uszkodzonej skóry
poprzez aktywację komórek fagocytujących [18].
Polisacharydy w tym mechanizmie aktywują również czyn-
nik wzrostu komórek naskórka ECGF (
Epidermal Cell Growth Fac-
tor
) stymulujący formowanie włókien kolagenowych i w konse-
kwencji przyspieszający gojenie ran i uszkodzeń skóry, a także
czynnik angiogenezy AF (
Angiogenesis Factor
) stymulujący od-
budowę systemu naczyniowego w miejscu uszkodzenia.
Działanie osłaniające i przeciwzapalne polisacharydów na
skórę wspomagają glikoproteiny. Efekt przeciwzapalny osią-
gany jest w wyniku hamowania konwersji kwasu arachidono-
wego do jego metabolitów (w tym PGE
2
) inicjujących i uczest-
niczących w procesach zapalnych [19]. Zespół związków
obecnych w żelu aloesowym jest skuteczny w leczeniu odmro-
żeń, oparzeń i zmian skórnych u osób poddanych rentgenote-
rapii. W kierunku wyjaśnienia mechanizmów tego działania
były prowadzone badania, które potwierdziły wpływ na ka-
skadę kwasu arachidonowego, hamowanie syntezy trombok-
sanu, który gromadząc się w uszkodzonych tkankach, staje się
mediatorem postępującej martwicy skóry. W badaniach
in vivo
potwierdzono właściwości przeciwtromboksanowe i przeciw-
prostaglandynowe żelu aloesowego, wskazując na możliwość
zastosowania w terapii oparzeń i odmrożeń [20].
|
|
RÓWNOWAGA KWASOWO-ZASADOWA SKÓRY
Lekko kwaśny (pH 4,8-5,5) odczyn powierzchniowych warstw
skóry zabezpiecza przed infekcjami bakteryjnymi i grzybicą.
Przebywanie w przesuszonych pomieszczeniach, stres, palenie
papierosów, zaburzenia systemu hormonalnego, źle dobrane
mydła, szampony i inne kosmetyki, a także niewłaściwa dieta
mogą powodować zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
skóry. Kwasowość miąższu aloesowego jest zbliżona do kwaso-
wości skóry. Ze względu na właściwości buforujące aloes jest
regulatorem korygującym i stabilizującym równowagę kwaso-
wo-zasadową skóry. Wnikając głęboko w warstwy naskórka,
miąższ aloesowy działa przez dłuższy czas, ułatwiając chociaż-
by leczenie trądziku różowatego, młodzieńczego, cellitu, łusz-
czycy, egzemy, a także innych chorób skóry (Fot. 4) [21].
|
|
OCZYSZCZANIE SKÓRY
W odróżnieniu od tradycyjnych sposobów usuwania martwe-
go naskórka, aloes ma możliwości usuwania martwych komó-
rek nie tylko z powierzchni, ale również z porów skóry dzię-
ki wnikaniu w jej głębokie warstwy. Enzymy proteolityczne
