Page 69 - KE - 1.2014

67

Kosmetologia Estetyczna / 1 / 2014 / vol. 3

Kontuzje najczęściej kojarzone z paluchem sztywnym:

skręcenie polegające na zerwaniu zespołu więzadłowo-

-torebkowego, oderwanie blaszki włóknisto-chrzęstnej

grzbietowej lub podeszwowej z towarzyszącymi złama-

niami głowy kości śródstopia lub podstawy paliczka,

uszkodzenie trzeszczek [4, 6, 8].

Rys. 3.

Różnica pomiędzy paluchem normalnym a sztywnym

Źródło:

www.poradniastopy.pl

U

raz trzeszczek

U nasady dużego palca u nogi znajdują się dwie niewielkie

kostki zwane trzeszczkami. Zwiększają one mechaniczną

dźwignię tego mięśnia, który jest głównym zginaczem po-

deszwowym pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego.

Absorbują masę pierwszego promienia, szczególnie pod-

czas stania na palcach, a także ochraniają ścięgno mięśnia

zginacza długiego palucha, które biegnie pomiędzy dwie-

ma trzeszczkami. Są one zrośnięte z płytką podeszwową,

która jest przedłużeniem ścięgna mięśnia zginacza krót-

kiego palucha. Trzeszczki są stabilizowane przez więzadła

poboczne i przyśrodkowe, a także przez ścięgna mięśni

przywodziciela i odwodziciela palucha. Utrata trzeszczki,

bez odtworzenia ścięgna mięśnia zginacza krótkiego palu-

cha, może prowadzić do szpotawości lub koślawości stawu

śródstopno-paliczkowego. Leczenie nieprzemieszczonych

złamań trzeszczek polega na unieruchomieniu kończyny

na 6-8 tygodni w opatrunku gipsowym oraz nieobciążaniu

kończyny do czasu wygojenia. Wycięcie jednej trzeszczki

przeważnie jest dobrze tolerowane, należy jednak unikać

usuwania obu trzeszczek. Złamanie bądź zapalenie w oko-

licy tych kości zdarza się nierzadko u młodych aktywnych

osób i może stać się przyczyną uporczywego bólu po przy-

środkowej stronie przodostopia.

Urazy trzeszczek to złamanie lub powtarzające się

uszkodzenia przeciążeniowe. Mogą być bardzo bolesne

i trudne dla sportowca [4, 6].

Z

apalenie rozcięgna podeszwowego

Rozcięgno podeszwowe składa się z trzech segmentów:

segment przyśrodkowy i boczny pokrywają mięsień od-

wodziciel palucha oraz odwodziciel palca małego, cen-

tralna część rozcięgna podeszwowego przyczepia się do

środkowej części guza piętowego i nazywana jest powię-

zią podeszwową, centralna część rozcięgna w odcinku

dalszym przyczepia się do płytki podeszwowej paliczków

bliższych oraz do paliczka palucha (Fot.1). Jest to patologia

często występująca u biegaczy i sportowców z nadwagą.

Objawia się przeszywającym bólem, odczuwanym rano

podczas wykonywania pierwszych kroków, zwanym

good

morning heel pain

. Ból występuje po stronie przyśrodko-

wej pięty i często towarzyszy mu wzmożone napięcie roz-

cięgna podeszwowego. Mówi się, że przyczyną schorzenia

jest drażnienie bliższego końca powięzi podeszwowej,

czasem może być to niewielki uraz stopy. Chorzy skarżą

się na zlokalizowany pod piętą ból, który jest najsilniejszy

podczas kilku pierwszych kroków. Ból zmniejsza się

po „rozchodzeniu”, jednak zwykle powraca po dłuższym

wysiłku. U 15-30% chorych objawy występują obustron-

nie. Zapalenie rozcięgna podeszwowego często związane

jest z wzmożonym napięciem mięśnia brzuchatego łyd-

ki. Zapalenie rozcięgna podeszwowego jest najczęstszą

przyczyną bólu okolicy podeszwowej pięty. Stanowi ok.

15% wszystkich problemów związanych ze stopą. Osoby

z płaskostopiem, obniżonym łukiem podłużnym oraz ko-

ślawością pięt są w szczególności narażone na ten uraz.

Kontuzje najczęściej kojarzone z zapaleniem rozcięgna

podeszwowego: włókniaki i nerwiaki na okolicy podeszwo-

wej, ostroga piętowa, złamania przeciążeniowe [6, 8, 9].

Fot. 1.

Zapalenie rozcięgna podeszwowego, zdjęcie boczne stopy 83-letniej

Pacjentki z bólem pięty. Strzałka wskazuje dużą ostrogę piętową

Źródło:

www.ortopeda.net

K

ompensacja zaburzeń

statyczno

-

dynamicznych

stopy

zwykorzystaniem

indywidualnychwkładek

Kompensacja to zdolność całkowitego lub częściowego

wyrównania skutków działania czynników szkodliwych.

Uruchomienie procesów kompensacyjnych stopy moż-

liwe jest za pomocą odpowiednich wkładek, które wy-

konane są z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb

każdego pacjenta. Pozwalają skorygować ustawienie stóp

i przywrócić im prawidłowe funkcje. Wkładki pomagają

w utrzymaniu właściwej formy stopy, harmonizują ob-

ciążenie oraz odciążają te miejsca na stopach, które ule-

gły przeciążeniu lub/i deformacji struktur stóp. W sposób

mechaniczny wspomagają stopę, która jest pod negatyw-

nym wpływem rożnych czynników, takich jak: nadmier-

na pronacja/suplinacja, ograniczenia ruchomości stawów

czy przebyte mikrourazy [4, 10].

Zarówno podczas stania, chodzenia, jak i biegu, koń-

czyny dolne narażone są na działanie sił zewnętrznych

i przeciążeń. W przypadku prawidłowego funkcjono-

wania siły te są hamowane lub kontrolowane przez we-

wnętrzne struktury ciała, takie jak układ szkieletowy,

aparat więzadłowy oraz jednostki ścięgnisto-mięśnowe.

Gdy wszystkie te jednostki zawodzą, wkładki pomagają

w kontrolowaniu sił zewnętrznych i pozwalają na zbliżo-

ne do prawidłowego funkcjonowanie organizmu.

Wkładki indywidualne wykonywane są w oparciu o mo-

del stopy pacjenta w postaci odlewu gipsowego stopy, wyci-

sku w piance, modelu stworzonego komputerowo lub wła-

ściwej stopy pacjenta. Można podzielić je na akomodacyjne

Page 69 - KE - 1.2014 - Całość