4 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
371
A
artykuł
PODOLOGIA
uwarunkowania dziedziczne, genetyczne lub po prostu zaburze-
nia wydzielania wewnątrzmacicznego. Bywa też, że bezpośrednią
przyczyną wad wrodzonych stóp są zatrucia i choroby infekcyjne
matki lub uszkodzenia mechaniczne. Niektóre z wad wrodzonych
wykrywa się już podczas kontrolnych badań USG (badanie gene-
tyczne: 12-14 tydzień ciąży, połówkowe: 18-22 tydzień, dodatkowe:
30-32 tydzień i przedporodowe: po 36 tygodniu), inne ujawniają
się zaraz po urodzeniu, jeszcze inne są zauważalne nieco później,
najczęściej w okresie, kiedy maluch zaczyna naukę chodzenia. Do
najczęstszychwad wrodzonych zalicza się: stopę końsko-szpotawą,
płasko-koślawą, płaską, piętową, serpentynową, wrodzone przy-
wiedzenie przodostopia, wrodzony ubytek strzałki, dodatkową
kość łódkowatą, palec V zachodzący, polidaktylię, syndaktylię oraz
zespół pasm owodniowych. Wady stóp powstające w procesie roz-
woju dziecka są zaliczane do ogólnychwad postawy. Są one bardzo
istotne i stanowią aż ponad 50% wszystkich wad postawy. Ortope-
dzi nazywają wady stóp epidemią naszych czasów. Pozostawione
nieleczone często szybko postępują, powodując bardzo wczesne, bo
już nawet przed ukończeniem20 r.ż., choroby zwyrodnieniowe sta-
wów (tzw. artozy). Do najczęstszychwad nabytych stóp należą: pła-
skostopie nabyte, nabyta stopa płasko-koślawa i stopa wydrążona.
Istnieją też wady stóp związane z poważnymi chorobami współ-
istniejącymi, np. chodzenie dziecka wyłącznie na palcach (powyżej
2 r.ż.) związane jest z takimi schorzeniami, jak: przykurcze ścięgna
Achillesa, porażenie mózgowe, dystrofia mięśniowa lub autyzm.
Podolog powinien uczulać rodziców na powagę powyższych wad,
gdyż bardzo często są one bagatelizowane i pozostawione same so-
bie, a tylko działanie w okresie wczesnego dzieciństwa jest skutecz-
ne, a już na pewno mniej absorbujące i tańsze od leczenia wad stóp
i ich następstwwwieku dorosłym.
|
|
BRODAWKI PODESZWOWE
Do gabinetów podologicznych trafiają najczęściej dzieci z pro-
blemem brodawek podeszwowych, często mylonych przez ro-
dziców z odciskami, oraz dzieci z wrastającymi paznokciami.
Brodawki wywoływane przez wirus brodawczaka (HPV 1
i HPV 2) nie tylko są nieestetyczne, ale bardzo często powodują
dość dokuczliwy dla dziecka ból. Niestety jest to wirus, który
szybko i z dużą łatwością rozsiewa się po stopach, zwłaszcza
wówczas, kiedy dziecko ma osłabioną odporność. W związku
z tym, że najłatwiej jest się pozbyć ze stóp młodych mutacji ko-
mórek, należy reagować jak najszybciej i rozpocząć terapię od
razu po pojawieniu się pierwszej zmiany.
Istnieje kilka podstawowych metod usuwania brodawek po-
deszwowych z dziecięcych stóp: terapie z użyciem propolisu
lub u dzieci starszych z zastosowaniem specjalnie przeznaczo-
nych do tego preparatów, np.
brodacid
czy też
vericaust
, krio-
terapia, ewentualnie ekeltrokoagulacja. Jednakże podstawą
każdej z nich jest usuwanie zmutowanych komórek za pomocą
dłuta podologicznego. Terapie trwają krócej lub dłużej, z prze-
wagą „dłużej”, i aby były skuteczne, wymagają bezwzględnej
współpracy podologa, dziecka i jego rodziców oraz wsparcia
organizmu odpowiednią dawką tranu.
Fot. 1
Brodawki wirusowe u 6-letniego dziecka – etapy leczenia
Źródło:
Praktyka podologiczna – Joanna Marczewska, E:
|
|
WRASTANIE PAZNOKCI
Niestety także problem wrastania paznokci dotyczy dzieci,
w tym nawet tych najmłodszych, czyli niemowląt i nie jest to
wcale aż tak rzadka przypadłość. Wrastanie paznokci polega
na ciągłym drażnieniu wału okołopaznokciowego przez ostrą,
boczną krawędź paznokcia. Prowadzi to do powstawania ra-
nek, które nie mogą się zabliźnić, powodując duży ból i obrzęk
skóry, a następnie stan zapalny, bardzo często z wysiękiem pły-
nów ustrojowych i treści ropnej. Stan taki utrudnia, a czasami
wprost uniemożliwia dziecku nie tylko chodzenie, ale nawet
stanie. Przyczynami wrastania paznokci u dzieci są najczęściej:
nieprawidłowe obcięcie paznokci, uraz mechaniczny, a także
noszenie przez dziecko zbyt ciasnych i wąskich butów. Podob-
nie jak w przypadku zwalczania brodawek i tu istnieje kilka
skutecznych metod terapeutycznych, które mają na celu „wy-
prowadzić” paznokieć na prawidłowy tor wzrostu. Podstawową
jest tamponada, którą stosuje się z dużym powodzeniem także
u najmłodszych dzieci, w tym właśnie u niemowląt (aplikacja
specjalnego tamponu w przestrzeń wału paznokciowego, co
ma na celu odizolowanie go od drażniącej krawędzi płytki pa-
znokcia). Dobrze sprawdzają się tu także klamry ortonyksyjne
BS z tworzywa sztucznego przeznaczone do cienkich i delikat-
nych paznokci lub też zastosowanie jednej z Metod Arkady:
protezek akrylowych w postaci wstawek czy też rynienek lub
wykonanie korekcji wrastającego paznokcia za pomocą Podo-
experta. Wybór odpowiedniej metody leży w gestii podologa,
ale za każdym razem jest indywidualnie konsultowany z ro-
dzicami dziecka, gdyż skuteczność każdej z powyższych terapii
w dużej mierze zależy właśnie od współpracy na linii podolog
– rodzice – dziecko i świadomego, ukierunkowanego na sukces
zaangażowania każdej ze stron.
Fot. 2
Wrastanie paznokcia u nastolatka – etapy leczenia z zastosowaniem wstawek i rynienek
akrylowych (Metoda Arkady)
Źródło:
Praktyka podologiczna – Milena Skalska, E:
