6 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
579
N
artykuł naukowy
Biochemia
Jest jednym z antybiotyków dopuszczalnych przez
Agencję Żywności i Leków FDA (
Food and Drug Ad-
ministratio
n) jako dodatek do żywności i klasyfikowa-
ny jako ogólnie bezpieczne GRAS (
Generally Regarded
As Safe
). Dzięki temu jest szeroko rozpowszechniona
w przemyśle spożywczym, jako naturalny środek
zapobiegający powstawaniu pleśni w produktach
spożywczych, takich jak sery czy owoce. Niewielka
toksyczność tego związku i dobra przyswajalność po-
zwala na leczenie grzybic przewodu pokarmowego,
jamy ustnej czy skóry [8].
OH
OH
O
O
OH
O O
HO
NH
2
OH
O
OH
H
O
H O
Rys. 4
Natamycyna
Nowym, makrolidowym antybiotykiem polienowym,
izolowanym z dzikiego szczepu
Streptomyces sp.
PM0727240
(MTCC5680), jest pochodna roflamykoiny (rys. 5).
•
Związek, będący pochodną roflamykoiny,
charakte-
ryzuje się szerokim spektrum działania przeciwko
drożdżakom oraz grzybom strzępkowym. Jego siła
działania w badaniach
in vitro
jest większa w po-
równaniu z klinicznym standardem, jakim jest flu-
konazol. Hodowlę promieniowca prowadzi się na
wytrząsarce rotacyjnej w temperaturze 30
o
C przez
3 dni. Po tym czasie wykonuje się 3-krotną ekstrak-
cję octanem etylu. Surowy produkt oczyszcza się na
kolumnie chromatograficznej, stosując jako eluent
mieszaninę acetonitrylu i wody, w wyniku czego
otrzymuje się produkt w postaci żółtego proszku [9].
H
3
C
O
CH
3
CH
3
H
3
C
OH OH OH OH OH OH OH
O
OH
OH
O
Rys. 5
Struktura nowej pochodnej roflamykoiny, produkowanej przez Strepto-
myces sp. MTCC 5680
|
Syntetyczne leki przeciwgrzybicze
Syntetycznym lekiem, występującym m.in. w preparacie
dostępnymhandlowo – Lamisilat – jest
terbinafina
(rys. 6).
Podobnie jak naftifina, jest to pochodna alliloaminy,
stosowana zarówno jako lek podawany doustnie, jak
i miejscowo w terapii grzybicy paznokci. Mechanizm
jego działania polega na hamowaniu epoksydazy skwa-
lenowej, czyli enzymu biorącego udział w biosyntezie
ergosterolu – składnika błony komórkowej patogenu.
N
Rys. 6
Struktura terbinafiny
•
Lulikonazol
. Nowy lek stosowany w leczeniu zaka-
żeń skóry i paznokci dermatofitami (rys. 7). W Japo-
nii jest on używany od 2005 r. jako powierzchnio-
wy lek przeciwgrzybiczy. Jest dostępny w postaci
1-proc. kremu lub roztworu stosowanego w infek-
cjach patogenami skóry, włosów czy paznokci, kan-
dydozie i w leczeniu łupieżu pstrego. Wykonano
badania aktywności lulikonazolu w porównaniu
z dziewięcioma lekami z pięciu klas leków przeciw-
grzybiczych. Związkami referencyjnymi były m.in.:
terbinafina, butenafina, amorolfina, ketokonazol,
klotrimazol oraz mikonazol. Minimalne stężenie
lulikonazolu hamujące wzrost
Trichopython spp.
wy-
nosiło MIC ≤0,00012-0,002 μg/ml. Jest to znacznie
silniejsze działanie w porównaniu z substancjami
referencyjnymi. Taki sam test przeprowadzono dla
lulikonazolu, sprawdzając jego działanie względem
Candida albicans
. Wartość minimalnego stężenia
hamującego wzrost tego mikroorganizmu wynosiła
0,031-0,13 μg/ml. Jest to lepszy wynik w porówna-
niu z terbinafiną, jednak słabszy w stosunku do ke-
tokonazolu, klotrimazolu czy mikonazolu. Wartość
MIC lulikonazolu w stosunku do
Malassezia restricta
,
ważnego czynnika odpowiedzialnego za łojotokowe
zapalenie skóry, wynosi 0,004-0,016 μg/ml. Wartość
jest porównywana, lub silniejsza, z dotychczas sto-
sowanym lekiem – ketokonazolem [10]. Lulikonazol
dostępny jest także w Stanach Zjednoczonych jako
10-proc. roztwór w leczeniu zakażeń wywołanych
przez
Trichophyton rubrum
oraz
Epidermophyton
floccosum
. Mechanizm tego imidazolowego leku po-
lega na hamowaniu 14
α
-demetylazy sterolowej, co
skutkuje zaburzeniami w biosyntezie ergosterolu [11].
