3 / 2016 / vol. 5
Kosmetologia Estetyczna
312
N
artykuł naukowy
medycyna Estetyczna
|
|
WPROWADZENIE
Usuwanie owłosienia z okolic intymnych stało się popularnym
zabiegiem wykonywam przez salony kosmetyczne, gabinety
medycyny estetycznej oraz kliniki i gabinety lekarskie.
Pacjenci decydują się zarówno na metody tymczasowe, jak
również na trwałe usuwanie niechcianego owłosienia [1].
Jedną z trwałych, opisanych w literaturze metod usuwa-
nia owłosienia jest fotoepilacja, która działa na zasadzie se-
lektywnej termolizy i wykonywana jest przy użyciu laserów
o różnej długości fali świetlnej: rubinowy (694 nm), aleksan-
drytowy (755 nm), diodowy (800-810 nm), Nd:Yag (1064) oraz
niekoherentnego światła ksenonowego IPL (
Intense Pulse Light
)
o zakresie fali od 590 do 1200 nm [2-4].
We wymienionych metodach chromoforem jest melanina,
która znajduje się w samej łodydze włosa oraz wybrzuszeniu
mieszka. Aby uzyskać trwały rezultat usunięcia włosa, nale-
ży nie tylko usunąć sam włos, ale konieczne jest pozbycie się
komórek reprodukcyjnych mieszka. W związku z tym energia
w formie ciepła musi przejść drogę od włosa do wybrzuszenia,
gdzie znajdują się namnażające się komórki. Pomimo faktu, iż
czas relaksacji termicznej TRT melaniny jest bardzo krótki, jej
proste zniszczenie spowodowałoby tylko fragmentację włosa
i dość szybki odrost.
Aby uzyskać trwały lub choćby półtrwały efekt, wybór lasera
do epilacji powinien opierać się na dwóch podstawowych wy-
tycznych: kolor skóry oraz kolor i struktura włosa. Ciemniejsze
i grubsze włosy pochłaniają więcej energii świetlnej lasera i sa-
tysfakcjonujący efekt możliwy jest do uzyskania nawet przy
zastosowaniu fal o większej długości, natomiast największe po-
chłanianie światła uzyskuje się przy zastosowaniu mniejszych
długości fal i dlatego włosy jasne i cienkie wymagają ich zasto-
sowania. W związku z tym, że melanina nadająca zabarwienie
skóry rywalizuje z tą obecną we włosie, uzyskanie dobrego re-
zultatu jest trudne, a sam zabieg dość kłopotliwy. Zastosowanie
jednak w tym przypadku lasera aleksandrytowego o najmniej-
szej długości fali wiąże się z możliwymi powikłaniami, jak np.
paradoksalną hiperkeratozą oraz przebarwienia i odbarwienia
pozapalne przy ciemniejszych typach skóry [5].
W prowadzonych badaniach przy wyborze odpowiedniego
urządzenia emitującego określoną długość fali świetlnej kie-
rowano się zróżnicowaną pod względem etnicznym grupą ba-
dawczą. Piśmiennictwo podaje, że laser diodowy jest skutecz-
nym urządzeniem do depilacji każdego rodzaju skóry (wg skali
Fitzpatricka) [1, 2, 6-12].
Dotychczas porównywano skuteczność laserów: diodowego,
aleksandrytowego i Nd:Yag. Uznano, że uzyskane efekty zabie-
gowe oraz odczucia bólowe przy zastosowaniu lasera aleksan-
drytowego i diodowego są porównywalne. W jednej z prac laser
Nd:Yag został oceniony jako mniej skuteczny i zdecydowanie
bardziej bolesny [13]. Inne doniesienia mówią o porównywal-
nych efektach przy zastosowaniu wspomnianych powyżej
metod fotoepilacji [14]. Dostępne piśmiennictwo dotyczące
skuteczności lasera diodowego w większości skupia się na ob-
szarach ciała innych niż strefy intymne [3, 6, 8, 9, 12, 15] lub
badacze ograniczali się co do badanej płci [11]. Podobne ograni-
czenie widoczne jest w odniesieniu do fototypu i pochodzenia
etnicznego badanych [3, 12, 15].
|
|
CEL PRACY
Celem pracy było zbadanie skuteczności lasera diodowego
w fotoepilacji stref intymnych u kobiet i mężczyzn w aspekcie
określonego fototypu według skali Fitzpatricka, mając na uwa-
dze pochodzenie etniczne badanych do trzech pokoleń.
|
|
MATERIAŁ BADAWCZY I METODA
Badania przeprowadzono w ośrodkach w Polsce i Wielkiej Bry-
tanii w okresie od kwietnia 2015 do marca 2016 roku.
W badaniu wzięło udział 187 osób, z czego 140 po wstęp-
nym wywiadzie zakwalifikowało się do sesji zabiegowej (n140
– K112, M28) (Rys. 1), a cykl 6 zabiegów ukończyły 132 osoby
(n132 – K108, M24).
Pochodzenie etniczne pacjentów analizowane było ze wzglę-
du na podejście praktyczne do badanej populacji oraz strefę
wykonania zabiegu. Doświadczenie poparte praktyką zabiego-
wą badaczy wskazywało na wrażliwość osobniczą badanych
o rozpoznanym fototypie, np. 3 posiadających przodków (do
trzech pokoleń) z fototypem skóry 4 lub 5 zgodnie ze skalą
Fitzpatricka.
W celu określenia pochodzenia etnicznego w karcie zabie-
gowej użyto pytań zgodnych z przyjętym w Wielkiej Brytanii
schematem pytań Census 2001, zastosowanym w spisie po-
wszechnym w 2011 roku.
W grupie badanych wyróżniono:
•
white: osoby z białą skórą
•
black: osoby z czarną skórą
•
Asian: osoby pochodzące z Azji
•
other ethnic group: Arab: osoby pochodzące z krajów arab-
skich.
mężczyźni; 28;
20,0%
kobiety; 112; 80,0%
Rys. 1
Charakterystyka grupy badanej – płeć (n140)
Źródło:
Opracowanie własne.
