5 / 2015 / vol. 4
Kosmetologia Estetyczna
467
N
artykuł naukowy
MEDYCYNA Estetyczna
•
Oligopeptide-24 (Keramin 1):
stymuluje proliferację
i migrację komórek włosowych.
•
Copper Tripeptide-1 (CG – Peptyd Miedzi):
wzmacnia
włosy i stymuluje cebulki do budowy trzonu włosa,
wspomaga krążenie w skórze głowy i regeneruje ce-
bulki włosów [10].
|
|
PEPTYDY ROZBIJAJĄCE TKANKĘ
TŁUSZCZOWĄ
•
Rh-Oligopeptide-2 (CG-IFG1):
wspomaga spalanie
i rozbijanie tkanki tłuszczowej, odpowiada za napię-
cie i wygładzenie skóry [10].
|
|
RODZAJE PEPTYDÓW
Pod względem działania biologicznego możemy wyróż-
nić następujące typy peptydów biomimetycznych:
•
Peptydy sygnałowe
. Swoista zdolność peptydów do
inicjowania procesów wewnątrzkomórkowych za-
owocowała odkryciem ich wpływu na proces wzro-
stu fibroblastów, syntezę kolagenu i elastyny. Podczas
badań odkryto heksapeptyd (Val-Gly-Val-Ala-Pro-
-Gly), który skutecznie stymulował proliferację skór-
nych fibroblastów oraz pośredniczył w regulacji dzia-
łania metaloproteinaz MMP-1 i MMP-3 w stanach
zapalnych skóry. Sygnałowe peptydy są najczęściej
fragmentami kolagenu i elastyny, wbudowywanymi
w czasie biosyntezy tych białek. Dostarczanie tego
typu substancji z zewnątrz do skóry właściwej będzie
sygnałem do produkcji nowych makromolekuł kola-
genu, a tym samym będzie prowadzić do poprawienia
wyglądu i elastyczności skóry [1, 7, 8].
•
Inhibitory neurotransmiterów
. Prekursorem tej gru-
py peptydów biomimetycznych była toksyna botu-
linowa, stosowana w medycynie estetycznej od lat,
w celu blokowania połączeń płytki nerwowo-mię-
śniowej i w efekcie usuwająca zmarszczki mimiczne.
Początki badań związanych z toksyną botulinową
sięgają końca XIX wieku. W 1897 r. belgijski profe-
sor Emile van Ermengem zidentyfikował laseczki
Clostridium botulinum
w trakcie prac badawczych do-
tyczących przyczyn zgonów, będących następstwem
zatrucia pokarmowego po spożyciu nieświeżych pro-
duktów wędliniarskich.
Dalsze prace badawcze doprowadziły do otrzymania
w 1928 r. oczyszczonej toksyny botulinowej. W okresie
II wojny światowej prowadzono w angielskich i ame-
rykańskich laboratoriach intensywne prace nad moż-
liwością zastosowania botuliny jako broni biologicznej.
Kolejny przełom w zakresie zastosowania toksyny
botulinowej przyniosły lata 70. XX wieku, kiedy to
dr Alan Scott po raz pierwszy zastosował botulinę w te-
stach na ludziach cierpiących na nieprawidłowy kurcz
mięśni dodatkowych oka – wywołujących zeza. Opu-
blikowane przez niego w 1980 r. wyniki prac spotkały
się w środowisku medycznym z bardzo dużym zainte-
resowaniem i zapoczątkowały masowe stosowanie bo-
tuliny w przypadku kurczu powiek, zeza, połowiczego
kurczu twarzy i leczenia dystonii szyjki macicy.
W 1989 r. Agencja Żywności i Leków FDA (
Food
and Drug Administration)
wyraża zgodę na oficjalne
stosowanie toksyny botulinowej typu A w okulistyce
i neurologii. Lata 90. rozszerzyły wachlarz stosowania
botuliny w zakresie dermatologii i leczeniu nadmiernej
potliwości dłoni i pach.
Można więc pokusić się o twierdzenie, że botulina to
najlepiej i najdłużej znana substancja stosowana w me-
dycynie estetycznej [9].
Wieloletnie prace badawcze nad syntetycznymi
pochodnymi o działaniu zbliżonym do toksyny botu-
linowej zaowocowały uzyskaniem peptydu o nazwie
Argirelina. Jest to heksapeptyd, działający jako inhibi-
tor acetylocholiny, co prowadzi do blokowania impulsu
w obrębie płytki nerwowo-mięśniowej [4, 6, 7]. Uzyska-
no więc syntetyczną pochodną, wykazującą zbliżone
działanie do toksyny botulinowej, z pominięciem jej
toksyczności. Argirelina znalazła zastosowanie w ko-
smetologii, dzięki braku toksyczności wykazywanej
przez toksynę botulinową [2, 8].
•
Peptydy transportujące
. Odpowiedzialne są za trans-
port substancji niezbędnych do prawidłowych proce-
sów metabolicznych, zachodzących w skórze. Są to
na przykład jony metali. Jony miedzi są niezbędne
w procesie gojenia się ran oraz w wielu procesach
enzymatycznych. Pierwiastek działa przeciwstarze-
niowo na kilka sposobów. Bierze m.in. udział w pro-
cesie neutralizowania wolnych rodników w skórze,
a za ich neutralizowanie są odpowiedzialne systemy
o charakterze przeciwrodnikowym. Najważniej-
szym z nich jest system oparty na działaniu dysmu-
tazy nadtlenkowej i katalazy. Zadaniem dysmutazy
nadtlenkowej jest przekształcanie anionorodnika
tlenowego w nadtlenek wodoru, natomiast katalaza
rozkłada nadtlenek do wody i tlenu. Kationy mie-
dzi odgrywają w tym procesie rolę kofaktora, czyli
elementu niezbędnego do działania enzymu. Dodat-
kowo, miedź jest pierwiastkiem, od którego zależna
jest oksydaza lizylowa, pełniąca kluczową funkcję
w tworzeniu kolagenu i elastyny [2, 7, 8].
Obserwowane efekty kliniczne prowadzą do zwięk-
szenia grubości skóry właściwej i naskórka, redukcji
zmarszczek, poprawy elastyczności skóry, redukcji
przebarwień związanych z procesem fotostarzenia.
