Page 41 - KE 4.2012 - Całość na www

263

Kosmetologia Estetyczna / 4 / 2012 / vol. 1

nia oraz miejsce na ciele, w którym tatuaż się znajduje.

Istotnym elementem są również predyspozycje osobni-

cze pacjenta. Dlatego też osoby mające predyspozycje do

trudno gojących się otarć naskórka nie powinny podej-

mować decyzji o wykonaniu tatuażu.

Laserowe usówanie tatuaży może wywoływać lokalne

obrzęki, zaczerwienienia lub zblednięcia skóry, odbarwienia,

zmianę faktury skóry. Można również spodziewać się zmian

pokrzywkowych, pęcherzyków, a nawet infekcji czy alergii.

Z

abieg chirurgiczny

Najszybszą metodą pozbycia się niechcianego tatuażu jest za-

bieg chirurgiczny –wycięcie. Dotyczy to jednak tylkomałych

rysunków. Gdy jest on zbyt duży, należy dokonać przeszczepu

skóry lub wszyć wcześniej pod skórę ekspander, umożliwia-

jący rozciągnięcie skóry nad tatuażem, a następnie wycięcie

rysunku. Przeszczep skóry stosuje się przy dużych tatuażach

zlokalizowanych wmiejscach o dużymnapięciu skóry.

Wycięcie tatuażu za pomocą skalpela stosuje się najczę-

ściej, gdy laserowa metoda pozbycia się tatuażu zawiodła.

Dużym mankamentem tej metody jest to, że pozostawia

ona blizny. Wprawdzie dzisiejsza farmakologia znalazła na

blizny sposób, polegający na smarowaniu ich silikonowymi

maściami, dzięki czemu stają się mniej widoczne, jednak

nie jest on doskonały. Metoda chirurgiczna, jak każda ope-

racja, niesie za sobą poważne ryzyko powikłań. Mogą wy-

stąpić infekcje bakteryjne, obrzęk oraz dolegliwości bólowe.

D

ermabrazja

W celu usunięcia tatuażu stosuje się obecnie również za-

bieg dermabrazji, który polega na starciu mechanicznym

lub złuszczeniu chemicznym poszczególnych warstw

skóry, do miejsca, gdzie wstrzyknięty został barwnik.

Dermabrazja ma ograniczony zasięg, gdyż barwnik za-

zwyczaj położony jest głębiej niż warstwa naskórka,

a głębsze złuszczanie doprowadziłoby do powstania roz-

ległych blizn, zdecydowanie mniej estetycznych niż nie-

chciany oryginalny tatuaż.

Dermabrazja mechaniczna to usunięcie powierz-

chownych warstw skóry wraz z barwnikiem, za pomocą

urządzenia z wirującymi szczoteczkami lub diamentową

głowicą ścierną. Rana po zabiegu przypomina głębokie

otarcie. Wierzchnie warstwy skóry są ścierane chirur-

gicznym papierem ściernym albo specjalnym narzędziem

wirującym. Sposób ten jest mało efektywny, gdyż barw-

nik w głębszej warstwie skóry pozostaje widoczny.

Fot. 4

Pozostałości po usuwaniu tatuażu metodą dermobrazji,

barwnik pozostał w głębokiej warstwie skóry

Źródło:

Opracowanie własne

M

etoda

E

lektrokoagulacji

Usunięcia tatuażu czy makijażu permanentnego dokonać

można również metodą elektrokoagulacji. Polega ona na wy-

paleniu warstw skóry, wraz z barwnikiem, prądemwysokiej

częstotliwości. Zabieg jest wykonywany przy użyciu elek-

trod różnego kształtu: igły, igły z kulką, noża lub elektrody

do specjalnego bezinwazyjnego zamykania naczyń, czyli bez

nakłucia skóry. Wefekcie leczenia uzyskuje się ścięcie białka

tkanek poprzez termiczne ich uszkodzenie. Zabieg jest bo-

lesny, dlatego często stosuje się znieczulenie miejscowe. Ko-

agulacja wierzchniej warstwy naskórka powoduje naturalne

wyłuszczanie się barwnika z głębszych warstw skóry. Jest

to proces bardzo łagodny, nie pozostawia blizn ani innych

śladów. Zabiegi powtarzane są nie częściej niż raz w miesią-

cu, aż do całkowitego usunięcia makijażu lub tatuażu, które

powinno nastąpić po około sześciu zabiegach.

Bezpośrednio po zabiegu może wystąpić obrzęk, rumień,

stwardnienie, zasinienie, ból. Objawy niepożądane, wystę-

pujące rzadko, to przebarwienia, odbarwienia, blizny zani-

kowe lub przerosłe (zależnie od wielkości zmian usuwanych).

Tą metodąmożna usuwać małe tatuaże z okolic szyi i z okolic

pach, nie pozostają wówczas żadne ślady. Przeciwwskaza-

niami do zabiegu są wszystkie sytuacje uniemożliwiające za-

stosowanie prądu: rozrusznik serca, zaburzenia krzepnięcia,

zaburzenia krążenia, cukrzyca (trudności w gojeniu), ciąża.

S

alabrazja

Usuwanie tatuażu za pomocą chlorku sodu (soli kuchennej).

Jej początki sięgają starożytności, pierwszy raz metodę tę

zastosował grecki lekarz Aetius w VI w. p.n.e. Niestety, sa-

labrazja nie jest zbyt skuteczną metodą usuwania tatuażu.

Obecnie bywa rzadko stosowana, zazwyczaj wykonuje się

ją w warunkach domowych. W większości przypadków po-

woduje zbliznowacenia i podrażnienia skóry (ok. 80% przy-

padków) oraz odbarwienia (ok. 60% przypadków). Polega na

wcieraniu soli kuchennej w powierzchowne warstwy skóry,

na tyle agresywnie, żeby spowodować utratę barwy pig-

mentu, z którego jest wykonany tatuaż. W sposób zadowa-

lający usuwa płytkie, małe, jasne tatuaże, metoda ta niesku-

teczna jest jednak w przypadku ciemniejszych. Ze względu

na swoją małą skuteczność i ryzyko powikłań, salabrazji

nie stosuje się obecnie w praktyce medycznej.

Z

astrzyki

Zastrzyki z roztworu soli fizjologicznej mogą pomóc

rozmazać lub rozproszyć tatuaż. Roztwór soli zosta-

je wstrzyknięty w tkanki przylegające do tatuażu, płyn

łączy się ze stałym atramentem powodując rozmazanie

rysunku, nieostry rysunek zaczyna zanikać.

K

amuflaż

To wykonanie tatuażu z barwnikami koloru skóry na sta-

rym tatuażu. To nie jest sposób usuwania rysunku, a je-

dynie zamaskowanie niechcianego wzoru.

Fot. 5

Zakrycie tatuażu metodą kamuflażu

Źródło:

Opracowanie własne